• Ἡ Μετανάστις (1879) +

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
    ΑΠΑΝΤΑ
    ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
    ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
    Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
    ΑΘΗΝΑ 1981
    Σελ. 1-131

    Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΙΣ

    ΔΙΗΓΗΜΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ

    ΠΡΟΛΟΓΟΣ

    Ὁ τελευταίως ἐνσκήψας ἐν Ἀστραχὰν λοιμὸς καὶ οἱ φόβοι, οἵτινες ἐξεφράσθησαν ἐν Εὐρώπῃ εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦτο, ἀνέμνησαν ἡμῖν τὴν ἱστορίαν Ἑλληνίδος κόρης, ἧς οἱ γονεῖς ἀπέθανον ἐν Μασσαλίᾳ ἐκ τοῦ λοιμοῦ τοῦ 1720· αὕτη δέ, καίπερ σωθεῖσα ἐκ τοῦ θανάτου διὰ τῆς φυγῆς, δὲν ὑπῆρξεν ἧττον δυστυχὴς ἕνεκα τούτου.

    Τὴν ἱστορίαν ταύτην ἠρύσθημεν ἐκ τῶν σημειώσεων τοῦ γηραιοῦ ἡμῶν φίλου κ. Ἰω. Βαλσάμη, σημειώσεων, ἃς ἐκληρονόμησε παρὰ τῆς ἐν μακαρίᾳ τῇ λήξει μάμμης αὐτοῦ. Προσφέρομεν δὲ αὐτὴν τοῖς ἀναγνώσταις τοῦ Νεολόγου, εὐχόμενοι νὰ εὕρωσιν αὐτὴν ἀναγνώσεως ἀξίαν.

    Ἐν Ἀθήναις, … 1879.

    ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α´

    Η ΘΕΙΑ ΜΑΣΤΙΞ

    Ἦτο τὸ ἔτος τῆς φοβερᾶς πανώλους τῆς Μασσαλίας, ὅτε ὁ ἐπίσκοπος Βελζούγκης παρέστησε τὸ ἐπιφανὲς ἐκεῖνο πρόσωπον τῆς χριστιανικῆς συμπαθείας καὶ ἀφοσιώσεως, ὅπερ ἀναμιμνήσκει ὁ καὶ σήμερον ἔτι ὄρθιος ἀνδριὰς τοῦ ἐναρέτου ἀνδρός.

    Ἡ Μασσαλία ἐσάλευε μεταξὺ πτωμάτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ θολεροῦ ἀτμοῦ ἀναβαίνοντος εἰς τὸν αἰθέρα, ὅστις εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς δεισιδαιμόνων ἀνθρώπων ἐφαίνετο ὡς περιβάλλων τὰς ψυχὰς τῶν ἀτυχῶν θυμάτων. Δὲν ἠκούοντο πλέον ὀδυρμοὶ καὶ θρῆνοι, δὲν ἠκούοντο ψαλμοὶ καὶ εὐχαί. Αἱ ὁδοὶ ἦσαν ἔρημοι διαβατῶν. Αἱ οἰκίαι, αἱ

    Read More
  • Οἱ Ἔμποροι τῶν ἐθνῶν (1882) +

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
    ΑΠΑΝΤΑ
    ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
    ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
    Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
    ΑΘΗΝΑ 1981
    Σελ. 133-343

    ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

    ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

    Ἔν τινι παρεκκλησίῳ τῆς ἐν… Μονῆς ὑπῆρχε κιβώτιόν τι παλαιὸν καὶ σεσαθρωμένον, πλῆρες ἐφθαθμένων βιβλίων. Οὐδεὶς τῶν σοφῶν περιηγητῶν τῶν ἐπισκεφθέντων κατὰ καιροὺς τὴν βιβλιοθήκην τῆς Μονῆς ἠξίωσε νὰ ρίψῃ ἐκ περιεργείας βλέμμα καὶ πρὸς τὸ λησμονημένον κιβώτιον. Ἀλλ᾽ ὁ φίλος μου κ. Β., ὅστις διέπρεπε διὰ τὴν πρὸς τὰ περιφρονούμενα πράγματα στοργήν του, ἂν καὶ μόνον χάριν τοῦ ἐμπορίου τῶν σπόγγων εἶχεν ἐπισκεφθῆ τὰ μέρη ἐκεῖνα, οὐχ ἧττον ἠρεύνησε τὰ ἐν τῷ κιβωτίῳ, καὶ εὗρε, μεταξὺ πολλῶν βιβλίων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας, τὰ ἐσκορπισμένα φύλλα παλαιοῦ χειρογράφου ἐπὶ μεμβράνης. Συναρμόσας δὲ καὶ ταξινομήσας αὐτὰ ἐπιμελῶς, κατώρθωσε νὰ ἀναγνώσῃ ὁλόκληρον σχεδὸν τὴν βιογραφίαν ἀναχωρητοῦ τινος τῆς ΙΓ´ ἑκατονταετηρίδος διαγαγόντος πολυκύμαντον βίον πρὸ τῆς εἰς τὸ μοναστήριον εἰσόδου του. Ἡ βιογραφία δὲ αὕτη ἐσχετίζετο μετὰ τῆς ἱστορίας τῶν Κυκλάδων. Ὀλίγα τινὰ φύλλα ἔλειπον ἐκ τοῦ βιβλίου, ὧν τὸ περιεχόμενον ἠδύνατο εὐχερῶς νὰ ἀναπληρωθῇ ἐξ ἄλλων πηγῶν.

    Ὁ φίλος μου ἐνόμισε καλὸν ν᾽ ἀντιγράψῃ τὸ σύνολον χωρὶς νὰ προσθέσῃ λέξιν. Μόνον τὸ λεκτικὸν μετέβαλεν ὀλίγον, καὶ οὕτω παρέδωκε τὸ βιβλίον πρὸς τὸν ἐκδότην, ὅστις τὸ δημοσιεύει πρὸς ψυχαγωγίαν τῶν ἀναγνωστῶν.

    ΠΡΟΛΟΓΟΣ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Read More

  • Ἡ Γυφτοπούλα [μέρος I] (1884) +

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
    ΑΠΑΝΤΑ
    ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
    ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
    Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
    ΑΘΗΝΑ 1981
    Σελ. 345-658

    Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ

    Ἡμέραν τινὰ βοσκός τις ἀπώλεσεν ἐπὶ τῶν ὀρέων τῆς Λακωνικῆς ἐρίφιόν τι ἐκ τῆς ἀγέλης του. Ἀναζητῶν αὐτὸ μεταξὺ τῶν φαράγγων καὶ δρυμῶν, ἔφθασεν εἰς κρημνῶδές τι μέρος, δι᾽ οὗ δὲν εἶχεν ἄλλοτε διαβῆ, καὶ παρετήρησεν ὅτι τὸ ἔδαφος ἐκρότει ὑποκώφως ὑπὸ τοὺς πόδας του. Ἐρευνήσας μετὰ προσοχῆς ἀνεκάλυψε βαθεῖαν ὀπὴν κρυπτομένην ὑπό τινας θάμνους. Ἔρριψε λίθον καὶ μόλις ἤκουσε τὸν κρότον τῆς πτώσεως. Ὁ πυθμὴν δὲν ἦτο ὁρατὸς ἕνεκα τοῦ σκότους. Ὁ βοσκὸς ἦτο τολμηρός, ἐξετύλιξε τὸ σχοινίον, ὅπερ ἔφερε περὶ τὴν ὀσφὺν διὰ σκοποὺς χρησίμους εἰς τὸ ἐπάγγελμα καὶ προσέδεσε λίαν σφιγκτῶς τὴν ἄκραν αὐτοῦ εἰς τὸν κορμὸν σχοίνου, τὸ δὲ μῆκος τοῦ σχοινίου κατεβίβασεν εἰς τὸ βάθος τῆς ὀπῆς. Εἶτα πτύσας εἰς τὰς παλάμας του καὶ τρίψας πρὸς ἀλλήλας τὰς χεῖρας, ἐκρεμάσθη εἰς τὸ βάθος τοῦ κοιλώματος, κρατῶν ἠρέμα τὸ σχοινίον. Ὅτε ἔφθασεν εἰς τὸν πυθμένα, ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ κόλπου του τὸν πυρίτην λίθον, τὸν χάλυβα καὶ τὴν ἴσκαν καὶ ἤναψε δᾷδα. Ἐρευνῶν εἰς τὰ ὑποχθόνια ἐκεῖνα σκότη, εὗρε δύο ἢ τρία ἀγάλματα θεῶν, τὸν Ἀπόλλωνα, τὴν Ἥραν καὶ τὸν Δία. Δὲν ἐγίνωσκε τὴν ἀξίαν των, ἀλλὰ παρετήρει περιέργως

    Read More
  • Ἡ Γυφτοπούλα [μέρος ΙΙ] (1884) +

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
    ΑΠΑΝΤΑ
    ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
    ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
    Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
    ΑΘΗΝΑ 1981
    Σελ. 345-658

    Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ

    ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α´

    ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΕΚΒΑΣΙΣ

    Στάδιά τινα μακρὰν τῆς Σπάρτης ἔκειτο τὸ Πληθώνειον ἄντρον, ἐν ᾧ κατῴκει ὁ Γεώργιος Γεμιστός, ὁ μετονομασθεὶς Πλήθων , οὗ τὸ κλέος εὐρὺ τότε ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα.

    Ὁ Γεώργιος Γεμιστὸς ἦτο ὁ ὀψιγενὴς Ἕλλην πλατωνικὸς τοῦ ΙΕ´ αἰῶνος, ὁ ὀνειροπολήσας νὰ ἀρχίσῃ ἐκ νέου κατὰ τὸν χρόνον ἐκεῖνον τὸ ἔργον τοῦ Ἰουλιανοῦ, ὁ μετὰ τὸν Παραβάτην δεύτερος Παραβάτης. Ὁ Γεώργιος Γεμιστὸς ἦτο ἀνὴρ σοφώτατος καὶ πολυμαθέστατος. Ἦτο τόσον ἀνώτερος τοῦ χρόνου καθ᾽ 〈ὃν〉 ἔζη, ὅσον ἡ ἀρχαία ἐποχὴ ἦτο ἀνωτέρα τῆς τότε ἀθλίας ἐποχῆς, καὶ ὅσον ἡ ἀθλία ἐκείνη ἐποχὴ ἦτο οὐχ ἧττον ἀνωτέρα τῆς σήμερον ἀπροσδιορίστου ἐποχῆς.

    Ἀλλὰ παρὰ πᾶσαν τὴν σοφίαν καὶ πολυμάθειαν αὐτοῦ ὁ Γεώργιος Γεμιστὸς ἥμαρτε, καὶ ἥμαρτε λίαν ἀδικαιολογήτως. Διότι ἐφαντάσθη ὅτι ἦτο δυνατὸν νὰ ἐπανορθώσῃ θεσμοὺς καὶ ἤθη ταφέντα ἐσαεὶ καὶ κείμενα ὑπὸ τὴν σεσωρευμένην σκωρίαν τοῦ χρόνου.

    Ὁ Γεώργιος Γεμιστὸς ἐπεθύμει οὐδὲν ἦττον ἢ νὰ ἐπανιδρύσῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα τὴν ἀρχαίαν θρησκείαν, τὴν λατρείαν τοῦ Διός, τῆς Ἥρας, τῆς Ἀθηνᾶς, τῆς Ἀφροδίτης καὶ τῶν ἄλλων τῆς ἀρχαιότητος θεῶν. Καὶ ὅμως ἦτο εὐφυής, καὶ ἠδύνατο νὰ προΐδῃ ὅτι ἡ θρησκεία

    Read More
  • 1